Spodobała mi się bardzo więc przyszyłam zapinkę broszkową :) Nosiłam ją niemal na okrągło. Przy bluzce, swetrze, szalu... Wczoraj była przypięta do pomarańczowego poncho. Ale w między czasie odpinałam ją, żeby pokazać, później w pośpiechu schowałam do torebki. A dzisiaj rano obiecałam Zofce, że pożyczę jej do sukienki, bo stroiła się nieziemsko na swój pierwszy w życiu egzamin (szkoła muzyczna I stopnia, trzy komisje, czworo dzieci na jedno miejsce, poważnie jak na uniwersytet, ale poszło dobrze, wkrótce drugi etap egzaminu, do którego udało nam się zakwalifikować :)) i okazało się, że broszka zaginęła!!! Przepadła nie wiadomo gdzie i nie wiadomo kiedy. Trochę żal mi było, ale emocje egzaminacyjne tymczasowo przysłoniły wszystko. Wracaliśmy po południu wymęczeni i oszołomieni dlatego weszliśmy do windy, choć wolę zwykle schodami. Winda wchodzi w grę wieczorem z Zośką śpiącą na rękach (tak było wczoraj) i w zmęczeniu. W windzie spojrzałam do lustra, a w kąciku, na poręczy przy lustrze... już wiadomo:
Było mi tak miło :) że Ten Ktoś Pierwszy nie zabrał, że Kolejni też się nie skusili (wiem, że to nie diamenty, ani nawet cwierćszlachetne płatki, ale brzydka nie jest, poza tym ktoś mógłby z czystej złośliwości zniszczyć).
Dlatego:
BARDZO, BARDZO DZIĘKUJĘ CI SĄSIEDZIE, KTÓRY ZNALAZŁEŚ MOJĄ RÓŻĘ.
CHĘTNIE W PODZIĘCE ZROBIĘ CI NOWĄ.
Nie wiem dlaczego przyszła mi piosenka: "świat nie jest taki zły (...) niech no tylko zakwitną jabłonie".
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz